Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       jakosi frymuśnie. Chłop zdjął czapkę; drapie się... Myśli
 2  1,  1 | Ujechali kawałek drogi, chłop zdjął czapkę i gada: "Niechże
 3  1,  1 |       szczyptę tytuniu. Chłop zdjął czapkę i pięknie podziękował.
 4  1,  1 |    wiedział, co ma robić. Nie zdjął nawet z ramienia swej pojedynki.
 5  1,  8 |       podanego krzesełka. Gdy zdjął kapelusz, Rafał miał możność
 6  1,  12|   głębi znajdowała się płyta. Zdjął ją, wszedł i znalazł się
 7  2,  17|    kącie Nekandowego pokoju i zdjął swe sakwy. Spod grubej opończy
 8  2,  18|     Zwrócił go łbem do słupa. Zdjął czapkę i wzniósł oczy na
 9  2,  21|     jej o pień wierzby. Wtedy zdjął czapkę, zwrócił się twarzą
10  3,  2 |       słomą maczaną w oliwie. Zdjął trupa co tchu z owej żerdzi,
11  3,  3 |  krzyków wzywających do boju. Zdjął był czapkę i jeszcze jej
12  3,  6 |   długie, amarantowe spodnie. Zdjął był rogatą czapko; z wysokim,
13  3,  9 |    wieczną chwałę. Stary wódz zdjął czapkę i słuchał z pochyloną
14  3,  11|   wszystkie bezsilnie konały. Zdjął czapkę i gorzko jak dziecko