Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        rozterce takiej runął na wznak i nim głowa jego dopadła
 2  1,  3 |         olbrzymi chłop runął na wznak i formalnie nakrył się juchtowymi
 3  1,  5 |    zaspę. Przez chwilę leżał na wznak, po szyję zanurzony w miękkim
 4  1,  7 |        bryczki i położył się na wznak. Patrzał w niebo rozwartymi
 5  1,  8 |    nieraz pół dnia przeleżał na wznak w dąbrowie, patrząc w niebo,
 6  1,  17|      kroków wyglądają. Runął na wznak i zamknął oczy.~- Zdychajcie!
 7  2,  9 |         nich obłoczek leżący na wznak, senne ciało, które woda
 8  3,  3 |     kohorty Francuzów zwisły na wznak, z rozkrzyżowanymi rękoma,
 9  3,  3 |    stracił równowagę i runął na wznak jak długi.~Z nim razem zwaliła
10  3,  3 |        nich. Leżeli, rzuceni na wznak i na twarz. Pełzali, widać,
11  3,  3 |  Zielińskiego w skroń. Runął na wznak, trzepnął rękoma. Gwałtownie,
12  3,  4 |     dudniły. Krzysztof leżał na wznak z oczyma utkwionymi w chmurne
13  3,  11| Powtórnie runął w błoto rowu na wznak, czując, że traci siły.
14  3,  14|         rękoma. Tamten runął na wznak z jękiem śmiertelnym. Krzysztof