Tom, Rozdzial

 1  2,  24|            mruknie, bywało, starszy wachmistrz Jacek Gajkoś, co świat obszedł,
 2  3,  1 |            tropy swego wodza, stary wachmistrz Gaj koś, dowodzący tą kompanią,
 3  3,  1 |         łbie praskała.~- Cichajcie, wachmistrz!~- Paniczu! Widział ja się
 4  3,  1 | Dziurkiewicz, Ledóchowski, był brat wachmistrz, stary wyga, Pruski i drugi
 5  3,  6 |            gdzieś z boku skrzydłowy wachmistrz.~Rafał czuł się na siłach
 6  3,  6 |       oszalały wywrzaskiwał to samo wachmistrz starszy. Cofali się ku lasowi
 7  3,  6 |             z konia. Gdy mu starszy wachmistrz na rozkaz kapitana odpiął
 8  3,  6 |      prędkie wydał rozkazy. Starszy wachmistrz z trzema dziesiątkami szeregowych
 9  3,  6 |            konie i zdobycz. Starszy wachmistrz śmiał się pod wąsem, ale
10  3,  6 |             A to tak gadaj! - rzekł wachmistrz. - Boli cię? Żołnierz coś
11  3,  6 |           spojrzeń, rzekł oschle:~- Wachmistrz, zawiązać mu ranę i wziąć
12  3,  6 |              Według rozkazu!~Zsiadł wachmistrz z konia i zwrócił się do
13  3,  6 |       kierunku Warszawy, do Opaczy.~Wachmistrz tymczasem zabrał jeńców
14  3,  15|             ją czterej wachmistrze, wachmistrz starszy, ośmiu kaprali,