Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |   czerwonobrunatne, a żółtawe u szczytu, zgięte pod nadmiernym ciężarem
 2  1,  1 | stanowiska i chyłkiem dotarł do szczytu góry. Przez chwilę stał
 3  1,  1 |       głosy.~W pewnej chwili od szczytu góry dał się słyszeć tępy,
 4  1,  7 |       wyschłych, ledwie gdzie u szczytu okryte młodymi liśćmi, z
 5  1,  12|         wysoką skałą wapiennego szczytu na zakręcie drogi. Książę
 6  1,  13|       szyderczo.~- Zaraz też ze szczytu fortu Saint-Felix rozpoznali
 7  1,  17|       prace i czuwania dosięgły szczytu. Książę Gintułt sam począł
 8  2,  6 |         Tu i owdzie wyzierał ze szczytu góry kadłub skalisty i szarzał
 9  2,  11| pobłażania. Na połowie drogi do szczytu puścili się piechotą. Brnąc
10  2,  11|       Już figa puściła ze swego szczytu nowotne, wątłe, prawie białe
11  3,  6 |       napełniający doliny aż do szczytu zbójeckich okien krzesanicy.
12  3,  11|        stromo wystrzelającym ze szczytu wzgórka, między kopułką
13  3,  11|   nieunikniona czeka na niego u szczytu tej góry. Wiedział. że źle.
14  3,  12|    pełnego nadziei, stojącego u szczytu powodzenia, przeistoczył