Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |          ale szczególny lodowaty spokój z wolna się w nim zasiadał
 2  1,  6 |        wszelkie uczucie. Cisza i spokój... Słyszał głos mówiący:~-
 3  1,  7 |        bez bólu, nie czuć... Ale spokój na wieki, zda się, odleciał.
 4  1,  7 |    ziemię oczyma pogrążyły się w spokój zupełny, obojętny na wszystko,
 5  1,  13|    dotarł, już zaczął odzyskiwać spokój. Pędząc od świtu starym
 6  1,  14| obmierzłej troskliwości o własny spokój, pewna postać niepowstrzymanej
 7  1,  17|         zaczął usilnie nakazywać spokój rozbieganemu sercu. Namacał
 8  2,  1 |       oznaczało siłę, równowagę, spokój.~- Powiedz no mi - cedził
 9  2,  1 |       bez zachęty odzyskiwał już spokój i pewność siebie. Z samego
10  2,  12|        otrząsnąć i w nadchodzący spokój uwierzyć, ale mógł to czynić
11  2,  12|         prawo i w lewo. Na głębi spokój panował jak pod dachem i
12  2,  20|           Później wrócił pozorny spokój i pozorna wesołość. Podniósł
13  3,  6 |         w puchu. Chirurg nakazał spokój i przy pożegnaniu obiecał
14  3,  6 |   wzięciu Gdańska. Pali go teraz spokój tego trupa, urąga mu nieruchoma