Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |       Podał jej rękę i przebiegł salę niezupełnie właściwymi skokami.
 2  1,  10| wzruszenia szedł przez wspaniałe sale.~
 3  1,  13|          za nim. Dąbrowski minął salę, prędko i z dala oddawszy
 4  2,  1 |  korytarze, minęli jedną i drugą salę i znaleźli się wreszcie
 5  2,  1 |         swej sypialni. Sąsiednie sale były puste. Był w nich półmrok,
 6  2,  1 |      rotmistrz, ledwie wszedł na salę i nim spojrzał na scenę.~-
 7  2,  1 |         sam miał przed oczyma to salę widzów, to znowu przekąski
 8  2,  1 |      zastrzeżeń. Przez pustą już salę teatru, którą oświetlała
 9  2,  21|    wdziękiem i powagą okrążający salę. Stary jakiś jegomość, z
10  2,  21|       taniec - Szal. Przebiegała salę to tu, to tam, rozciągając
11  3,  3 |       milczenia. które tę ciemną salę napełniło, dawały się słyszeć
12  3,  3 |          wnętrza.~Znał dobrze tę salę. Na dywanie pod szafą leżeli
13  3,  3 |        całej prawdzie i pełni tę salę, którą miał w mózgu jak
14  3,  7 | wykwintne pokoiki, zamienione na sale operacyjne, zalane były