Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |       do kolana.~Tak dziwny był los jednego z najpiękniejszych
 2  1,  5 |    Arcole, co teraz zdecydowała los Włoch. Dowiedziawszy się,
 3  1,  8 |       potęgę ducha skazujesz na los wozu, który koń ciągnie.~-
 4  2,  2 |      szczęśliwego ojca, któremu los dał kości twarde, a w nich
 5  2,  11| obmierzłymi są kraje, w których los postawił naszą kolebkę!
 6  2,  15|          Bo taki padł mu ciężki los, że im dłuższy był płacz
 7  2,  17|         sprzysięgli się dzielić los z bracią. Prawda, był później,
 8  2,  21|         panią Elżbietą. Dopiero los szczęśliwy zdarzył to w
 9  2,  24|   zdarzył się wypadek, który na los oblężenia wpłynął od razu
10  3,  3 |        za klasztorem S. Juan de los Pańetes dosięga wąską uliczką
11  3,  5 |     pieszego tłumu.~- Witajcie, los infernos!-wołał.~- Pan podporucznik
12  3,  6 |         rynsztokiem i czekać na los kraju, rozmyślając, w którym
13  3,  8 |       Któż by pomyślał, że taki los ci padnie, niebożę, przeciwko
14  3,  16|        Sprawiedliwie mu uczynił los! Niechaj gnije pode skwarem.~