Tom, Rozdzial

 1  1,  1|           wuj zjechał do nas na ten kulig, dopiero by to mama i...
 2  1,  1|             ale żeby tak wuj na ten kulig...~- Zwariowałeś, dyscypulusie?
 3  1,  1|    Zwariowałeś, dyscypulusie? Ja na kulig! Ja z Wyrw! Trzydzieści
 4  1,  1|       wyjeżdżam, a teraz dopiero na kulig wyruszę, i to jeszcze aż
 5  1,  2|                                     Kulig~Z Opatowskiego w kierunku
 6  1,  2| Sandomierskiego Płaskowzgórza, gnał kulig. Łańcuch kilkudziesięciu
 7  1,  2|            ledwie przeorał arlekin. Kulig nie znał przeszkód. Tworząc
 8  1,  2|         dlatego właśnie...~- Toć to kulig, nie pogrzeb. Waćpan jedziesz
 9  1,  2|            Pejsate Żydy, naszego!~- Kulig! - wykrzyknął arlekin, podniesiony
10  1,  2|        kręcąc się na pięcie:~- Hej! kulig, kulig!~Wtedy stary Olbromski
11  1,  2|            na pięcie:~- Hej! kulig, kulig!~Wtedy stary Olbromski znowu
12  1,  2|             ją przebiegł wołając:~- Kulig, kulig!~Pary wkroczyły do
13  1,  2|         przebiegł wołając:~- Kulig, kulig!~Pary wkroczyły do wielkiej
14  1,  2|         dziekanem, który się na ten kulig przypadkowo zaplątał. Gruby