Tom, Rozdzial

 1  1,  4 |        pierwszego zachwycenia, któremu towarzyszyła trwoga, aż
 2  1,  12|         Tam leżał lew brązowy, któremu przednią odśrubował łapę.
 3  1,  14|       nauczyć swobody ten lud, któremu wydaje się, że jest wolny,
 4  1,  15|    bułkę. Tymczasem Jarzymski, któremu karta nie szła, mrugnął
 5  1,  17|    leżał porucznik Kobylański, któremu urwało rękę w krytej drodze
 6  2,  2 |     dumaniu szczęśliwego ojca, któremu los dał kości twarde, a
 7  2,  2 |        Tamten, dojrzałych lat, któremu grozi rozstanie z synkiem
 8  2,  17|    Emanuel IV, sardyński król, któremu szubienicznik Buonaparte
 9  2,  17|    godzinie opuścić żołnierza, któremu przewodzili w boju, a z
10  2,  20|       wejście z portykiem, lnu któremu się zbliżyli, było na głucho
11  2,  21|      Jakże śmiesznym jest mąż, któremu zazdrość dziurawi skorupę
12  3,  6 |     między ojcem a synem, ból, któremu równego na świecie nie ma,
13  3,  9 |  budują. Jeden z przewoźników, któremu udało się dotrzeć do tamtego
14  3,  11| poszukiwaniu dowódcy oddziału, któremu by zakomunikował rozkazy