Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |   przetarła sanica. Od uderzeń kopyt rozpryskują się zadmy śniegu,
 2  1,  7 | żelaziwa ledwie się trzymały u kopyt. Rafał nastawał, żeby je
 3  1,  11|        za brzozami huk, tętent kopyt jej konia i lepki szelest
 4  2,  6 |       podcieniu radosny tętent kopyt końskich i hulaszczy a do
 5  2,  6 |       kurzawy wstawał spod ich kopyt, otaczał wasąg i podróżnych.
 6  2,  6 |      huczał, a porywczy tętent kopyt rozlegał się na sennej drodze.
 7  2,  10|       koni, nie słyszy tętentu kopyt, dzwonienia pałaszów i ostróg,
 8  2,  18|      po grudzie stąpanie ośmiu kopyt. Trzej przyjaciele w milczeniu
 9  3,  2 |       utrzymać się na przodach kopyt. Kopyta ich były gorące,
10  3,  2 |     puszczanie krwi, struganie kopyt, tegoż jeszcze dnia około
11  3,  2 |   gorączki, stawał na piętkach kopyt, słaniał się i rżał głucho.
12  3,  6 |  strzygł uszyma.~Daleka muzyka kopyt końskich po mokrej, miękkiej
13  3,  6 |      lancami wrzeszczało wśród kopyt końskich.~Ale drugie i trzecie
14  3,  6 |      stratowanej, dziurawej od kopyt roli, do kolan zapadając