Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |       wichrzatymi chmurami i z jasną otchłanią lazuru. Ale jak
 2  1,  16|      pełnymi mgły wiosennej, w jasną łąkę, obejmował ją wzrokiem
 3  1,  17|    piaszczysta gdzieś w kraju, jasna, żółta, sypka, usychającym
 4  2,  2 |     mroków półsnu wywinęła się jasna myśl, zupełnie jak postrzegalny
 5  2,  6 |     wierzyć nie chciały, że ta jasna, srebrnolita wstęga tam
 6  2,  7 |    ciche, błękitnawe nadednia.~Jasna woń miodu płynęła z lepkiej
 7  2,  7 |     swemu potępieniu... Kiwała jasną głową ku kwiatom, spowiadała
 8  2,  7 |     wówczas prostą, kryniczną, jasną, przezroczą, jak woda stoku,
 9  2,  11| osobliwego złudzenia, że widzi jasną, niewinną, zawstydzoną dziewczynkę
10  2,  22| wchodzili w bramy i obejmowali Jasną Górę, przekonał się, sierota,
11  2,  24|     jeno widzieli bure dymy, a jasną łunę po nocy. Tam ci był
12  3,  3 |       pierwsze głowy i piersi. Jasna krew strugą ściekała po
13  3,  3 |     czarne a przezroczyste jak jasna, niezgruntowana woda. Nie
14  3,  4 |      spokojne myśli, przypływa jasna świadomość:~Śniło mi się,