Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |        szpalty, już cześnik wpadł w głuche sapanie. Za chwilę chrapnął
 2  1,  11|      wjechał dalej. Ujrzał posępne, głuche i nieme twarze żołnierzy.
 3  1,  11|         chwili do chwili bezdenne i głuche obszary nędznej boleści.
 4  1,  17| austriackiej paraleli. Słychać było głuche stękanie odwiecznych murów
 5  2,  1 |  eks-filozof zmienił się na ślepe i głuche narzędzie tej wyższej a
 6  2,  5 |             piersi, a za to, żeby w głuche noce być jego, dałabym sobie
 7  2,  10|        wsparł plecy o zimną ścianę. Głuche mroki lochu roztrącał w
 8  2,  18|             gałęzie poczęły łkać, i głuche, ciemne szlochanie starej
 9  2,  19|       przygasa, upada. Słychać jeno głuche krążenie szeptu.~Ponieważ
10  2,  20|            w szczęściu i zlatywał w głuche doły odtrącenia, gdzie wicher
11  2,  21|         pieszczotliwe bezmysły albo głuche i niebezpieczne przekleństwa,
12  2,  22|       przemierzyć krwawymi krokami. Głuche, zagmatwane przeczucia grały
13  3,  4 |           Cesarzu, Cesarzu!~Nieme i głuche oczy zagłębiły się i weszły
14  3,  15|            miał leciał spod stopy w głuche przepaście. Skradali się