Tom, Rozdzial

 1  1,  10|    młodego siostra, najmłodsza. Elżbieta jej. Ależ dzieucha! Że się
 2  1,  10|        Francuz...~- Księżniczka Elżbieta... - powtórzył Rafał z przedziwnym
 3  1,  10|        domagała się księżniczka Elżbieta kapryśnym głosem, roztopionym
 4  1,  10|        się otwarły. Księżniczka Elżbieta wybiegła z nich i stanęła
 5  1,  11|         o prawdzie.~Księżniczka Elżbieta jeździła konno jak amazonka.
 6  1,  11|  skoczyć na siodło. Księżniczka Elżbieta znikła, Słyszał tylko za
 7  1,  16| Przyszła mu na myśl księżniczka Elżbieta.~Warto, żeby mię zobaczyła
 8  2,  20|     była nawet sama księżniczka Elżbieta. Ale ujrzeć kogoś z tamtych
 9  2,  20|     Stała przed nim księżniczka Elżbieta.~Nie, nie dawna księżniczka.
10  2,  20|       nie dawna już księżniczka Elżbieta. Była to dwudziestosześcioletnia
11  2,  20|        jest ta sama księżniczka Elżbieta, która go napawała udręczeniami
12  2,  20|    samym domu, co i księżniczka Elżbieta, że po tylu latach spotkał
13  2,  21|         pragnął tańczyć z panią Elżbietą, ale nie mógł pochwycić
14  2,  21|        Rafałowi tańczyć z panią Elżbietą. Dopiero los szczęśliwy