Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |   Podnieść oczy winni jesteśmy i żyć. Piotrze, mówisz, żeś wziął
 2  1,  15| Litwińskiego. Jarzymski, pragnąc żyć w zgodzie z opiekunem, z
 3  2,  1 |           Rafałku?... weselej tu żyć można niż pod okiem staruszków.~-
 4  2,  3 |         Teraz jego myśli zaczęły żyć. Widział jasno, rozumiał
 5  2,  10|       gnić z pniakami, niźli tak zyć. Gorzej było, kieś zesłabł,
 6  2,  14|   wiedziałem.~- Musimy, uważasz, żyć. Rozumiesz?~- Rozumiem.~-
 7  2,  14|    Chłopów, których ja pracować, żyć, myśleć nauczę... - rzekł
 8  2,  15|          tym, jak to dobrze jest żyć... Począł wolno sam z siebie
 9  2,  21|      mogę tego przyrzekać. Jeśli żyć będę, wszelkich owszem dołożę
10  2,  21|          umrzeć już, czy jeszcze żyć - jednego to niewarte uśmiechu.
11  2,  24| pomnijcie, że Ewangelia każe nam żyć po bratersku, zostawcie
12  3,  1 |        drogę, Krzysztof poczynał żyć. Oddziały, znużone za dnia
13  3,  4 |          jego i rozkazanie. Chce żyć, to żyje, a chce umierać,