Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        kosztować nie myślę... ~Gość zaśmiał się z cicha, chytrze rozszerzając
 2  1,  2 |      rozkosz miotająca się w sercu.~Zaśmiał się na cały głos i twardym
 3  1,  3 |     Sandomierskim Płaskowyżu. Rafał zaśmiał się z cicha.~Już teraz nie
 4  1,  8 |         straszne... - rzekł Piotr i zaśmiał się szyderczo długim i ostrym
 5  1,  12|          Wenecję, Święty Marku... - zaśmiał się wędrowiec patrząc z
 6  1,  13| przyprowadzony został do jego bram. Zaśmiał się szyderczo i długo. Odrapana
 7  1,  13|             ogarnęła, że pokój... - zaśmiał się książę szyderczo.~-
 8  1,  14|            Ach, to Campo-Formio... -zaśmiał się Gintułt jadowicie. -
 9  1,  14|      republikanów...~Książę Gintułt zaśmiał się sucho, krótko, dyskretnie.~-
10  2,  3 |             swoje nocne przeprawy i zaśmiał się czaszkom w oczy. Zamiast
11  3,  3 |        żołnierzy. Ujrzał ich teraz. Zaśmiał się, zaskowyczał, załkał,
12  3,  10|          dawnymi, drwiącymi oczyma, zaśmiał się w głos rubasznie:~-
13  3,  15|     Wyganowski rozpostarł ramiona i zaśmiał się w głos jak dziecko.