Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           bladego nieba północnej wiosny, które spadły z wysoka na
 2  1,  2 |        liczyła sobie dopiero trzy wiosny. Pochodziła z ojca czystej
 3  1,  7 |            które przyniesie wiatr wiosny! Kwiaty, mające się z nas
 4  2,  9 |         słodyczy soków, o burzach wiosny, co nad młodym liściem przeleciały,
 5  2,  17|    przeleżał tę ciężką zimę. A od wiosny wlekę się z miejsca na miejsce,
 6  2,  20|    najcudniejszy kwiat przy końcu wiosny.~Rafał nie mógł się nadziwić,
 7  2,  20|         nad ranem i wszystek urok wiosny rozkwitłej. Ogarnął go poryw
 8  3,  6 |      przed deszczami, dopiero jak wiosny pewny, cabas za łopatę i
 9  3,  6 |       ostrym, przenikliwym czadem wiosny. Jeszcze, prawda, pańskie
10  3,  15|      długich trudach całej niemal wiosny udało się Krzysztofowi odegnać
11  3,  17| odrestaurował młyn, a wreszcie od wiosny trzeciego roku budował dla
12  3,  17|     wypaść pomacał ręką. Całe dni wiosny i początku lata przepędzał
13  3,  17|      młodego rolnika. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni kurzyły