Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |         zimowego mieszkania i niby widma szli przez tę stancję. Słychać
 2  1,  3 |         skąd wychodzący, snuły się widma, wywody, myśli, przeczucia.~
 3  1,  5 |           i mógł dosięgnąć oczyma. Widma cudowne! Nieskończoną radość
 4  1,  6 | rozwidniało się w nim i świetliste widma płynęły.~Rafał słyszał,
 5  1,  6 |            wargach. Schylił się do widma z szeptem:~- Zawieź mię,
 6  1,  12|          pustej doliny. Czarne ich widma znikły z oczu, i sama chmura
 7  2,  2 |           wionęła ubiegła noc, jej widma i wzdychania. Liście o barwie
 8  2,  7 |   Wizerunki drzew odmieniały się w widma długie, niepodobne do niczego
 9  2,  7 |            ledwie mogło pochwycić. Widma drzew wracały stamtąd, umykały
10  2,  19|          trzy postacie. Trzy blade widma. Ręce ich związane w tył,
11  3,  3 |       cichaczem białe czoło i oczy widma ogarną napastnika. Szczęście
12  3,  9 |           miejsce. To wstawały jak widma, to nagle przed idącym nikły
13  3,  11|         pod łuną, sterczały czarne widma spalonego w pierwszym szturmie