Tom, Rozdzial

 1  1,  17|           nie posuwały się dalej. Wąskie przesmyki gruntu między
 2  2,  8 |     srebrem i mosiądzem, za pasem wąskie siekiery, pałki-bunkosze
 3  2,  10|         drzemanie, że owa meta to wąskie, długie, z czarnego piachu
 4  2,  17|         ulice Genui! One ciemne a wąskie jamy, gdzie słońce nigdy
 5  3,  2 |         Valcarlos. Drogi były tak wąskie, spadziste, rano śliskie
 6  3,  3 | powybijane były od dawna oskardem wąskie otwory. Z każdego z nich
 7  3,  3 |       nich błękitny dym wybuchał. Wąskie ulice wiodące w miasto,
 8  3,  3 |     Krzysztof wbiegał pierwszy na wąskie, kręte, wydeptane tupnie
 9  3,  6 |          rozumem. Zaciśnięte usta wąskie i surowe, zdało się, przemocą
10  3,  9 |         po liściach. Ulice parku, wąskie, dzikie, na pół zarosłe,
11  3,  10|      lśniła jeszcze zmulona woda. Wąskie, polne drogi, które innego
12  3,  12|      wąwozik i wjechali w mylne i wąskie drogi. W dali, w dali na
13  3,  15|      wyniosłości przesiąkłe solą. Wąskie barrancos, szczeliny tak