Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |   głośno, zuchwale, pokazując w uśmiechu wszystkie zęby.~- Tak ci
 2  1,  4 |      trwoga, aż do róż wiernego uśmiechu, wykwitających na ustach,
 3  1,  7 |   wesołym, niby to młodzieńczym uśmiechu. W czasie tych właśnie rozmów
 4  1,  14| ozdabiał jego usta, pełne teraz uśmiechu. W oczach i w tej pięknej
 5  2,  8 |      szumem Dunajca, podobna do uśmiechu srogich i straszliwych gór.
 6  2,  13|   udźwignąć powiek ani rozerwać uśmiechu leżącego na ustach. Nie
 7  2,  15|    wszech sił przymuszał się do uśmiechu, do rozmowy, a szczególnie
 8  2,  20|         Za cenę jednego takiego uśmiechu, jakich tamten tyle dziś
 9  2,  21|    głowę. Od niewypowiedzianego uśmiechu zaćmiły się i ściemniały
10  2,  21|       żyć - jednego to niewarte uśmiechu. Ale na rozkaz, że ma się
11  3,  2 |        a nieskończenie bolesnym uśmiechu pyska.~Pchnęła go w piersi
12  3,  3 |       swych oczu, piekłem swego uśmiechu po szeregu zadumanych żołnierzy.
13  3,  6 |     mógł skryć pod bujnym wąsem uśmiechu. Srogo chrząkał i oglądał