Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        przyszedł raz do nas, do Tarnin. Byłem wtedy chory, a w
 2  1,  2 |      wynurzyła na światło.~- Do Tarnin, kto żyw! - wołał głośno,
 3  1,  2 | mężczyzn blisko stojących. - Do Tarnin!... cóż tu stoicie, mazgaje?~
 4  1,  2 |       sobą rwący się w kierunku Tarnin barwisty łańcuch. Ognie,
 5  1,  7 |         szkoły. Przyjechałem do Tarnin pierwszy raz, gdym już był
 6  2,  12|       zamiar wracać do domu, do Tarnin?~Rafał namyślał się głęboko.
 7  2,  15|    dawnego - Wygnanki, Wyrw czy Tarnin, a raczej nie wspomnienie,
 8  3,  6 |       Stary sknera, Olbromski z Tarnin. Cóż za dziwny, cóż za cudaczny,
 9  3,  6 |      jest starcem zgrzybiałym z Tarnin, że wszystkie myśli tamtego,
10  3,  12|        potężnej myśli:~Teraz do Tarnin!~W skok zjechali z góry.
11  3,  17|         został.~W tym czasie do Tarnin sprowadził się mąż Zofki
12  3,  17|   walkami mógłby nową rodzinę z Tarnin wysadzić. Toteż usiłował
13  3,  17|    dzikich krzewów, kolczastych tarnin, które w drzewa porosły,