Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |         dworu. Bez turkotu, bez szelestu prawie zajechawszy pod cień
 2  1,  17|  Najmniejszego turkotu, żadnego szelestu... Jaka rozkosz! Cisza tak
 3  1,  17|         nieszczęśliwych, którzy szelestu jego kroków wyglądają. Runął
 4  1,  17|      Załoga wyjdzie w nocy, bez szelestu. Wszystkie siły należy wytężyć
 5  2,  1 |  żelazne drzwi szczęknęły i bez szelestu wszedł do sali służący,
 6  2,  5 |         lękliwy krok stawia hez szelestu. Serce biło w Helenie de
 7  2,  14| podszedłem ich skrytości. Wśród szelestu jedwabiów w salonach, wśród
 8  2,  15|   rozlana woda bez najlżejszego szelestu toczyła swe migotliwe, bystre,
 9  2,  15| wartkimi, mrówczymi skręty, bez szelestu, bez szmeru, bez głosu.
10  2,  19|      Szept najcichszy, na obraz szelestu liści w brzozowym lesie
11  3,  3 |        nie wywołał najlżejszego szelestu. Roztworzył połowice okienne.~
12  3,  9 |        stron wsi Ostrówka i bez szelestu prawie, podwójnym krokiem
13  3,  12|        Wsunęła się za drzwi bez szelestu, wtuliła w kąt wedle pieca.