Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          i Wisła, bohatery dnia, śmiało układły się do snu w rogu
 2  1,  1 |         mówił oschle, wyraźnie i śmiało:~- Mnie dym prochowy nie
 3  1,  7 |       powiedzieć...~- Mów ze mną śmiało. Ja cię nie będę sądził
 4  1,  7 |          rzeczywiście...~- Mówże śmiało!~- Jegomość tatuńcio kazał
 5  1,  10|    głośno otwarł drzwi i poszedł śmiało ku stołom. Nikt na niego
 6  2,  1 |         znowu mu szepnął:~- Graj śmiało.~Ale Rafał i bez zachęty
 7  2,  1 |     dopiero miał się dowiedzieć. Śmiało, z elegancją i wyniosłością
 8  2,  3 |         zrzucił z ramion szubę i śmiało wszedł za księciem w ciemne
 9  2,  19|         w tył, szyje obnażone... Śmiało wyszli...~Motłoch zamilkł,
10  2,  20|        dawne. Długo, spokojnie i śmiało patrzały w jego twarz te
11  2,  22| Krzysztof podniósł głowę i rzekł śmiało:~- Nie dziwcie się, waćpanowie,
12  3,  3 |            Mów, młodzieńcze, mów śmiało. Zwrócę jednak na jeden
13  3,  6 |        robić karierę. Rzekł tedy śmiało:~- Panie generale, racz