Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          Jeleniowskiej Góry... Gdy powiew wiatru nacichał, wynurzała
 2  1,  1 |            leśnych wypłynął gnuśny powiew, ze snu twardego obudzony
 3  1,  3 |            go wybawi. I znowu, jak powiew gorączki nie wiadomo skąd
 4  1,  7 |        iwiny i tataraku nadciągnął powiew szelestny, wiatr zwilgły,
 5  1,  8 |            dotknął wody, ani jeden powiew nie udźwignął schylonych
 6  1,  16| wzruszeniem tworzącym przenikniony powiew i nakaz, prawie szept czy
 7  2,  5 |           swym z niewymowną pokorą powiew szczęścia. Złożyła ręce
 8  2,  10|     tamtych dwu towarzysz. Uczuwać powiew i ich zapach, dotknięcie,
 9  2,  13|             Rafał poczuł nozdrzami powiew z ziemi nasiąkłej wodą,
10  2,  15|            psa, krzyk wrony, każdy powiew wiatru. Wszystko to odbijało
11  3,  4 |            była zimna.~Przejmujący powiew ciągnął równinami od strony
12  3,  6 |      wypolerowane żelazo. Chwilami powiew wiatru z południowej strony
13  3,  6 | zgliszczami Falent. Jęki wieczorny powiew niósł z grobli, z bagien,