Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          zaspami strachem zionące pieczary.~Rafał, plecami oparty o
 2  1,  3 |           szczelinę do podziemnej pieczary spadał z nagła blask występku
 3  1,  12|       ucieka, tworząc w jej łonie pieczary, podziemia, jeziora i rzeki.
 4  1,  17|          zabrnął w najciemniejsze pieczary smutku, dano mu znać, że
 5  2,  1 |       zupełnie puste i ciemne jak pieczary. Strącenie z kozła furmana
 6  2,  2 |          z pustyni, gdzie ze swej pieczary w ciągu wielu lat wpatrywał
 7  2,  2 |          Oto wpatruje się ze swej pieczary w najwyższą potęgę ziemi,
 8  2,  2 |       pagórki wieczności. Widzi z pieczary swej Fortunatus nieszczęśliwego,
 9  2,  8 |     leżeli tego dnia u wejścia do pieczary. "Okno" skalne wychodziło
10  2,  8 |         się w słońcu przy otworze pieczary i w szczelinach skalnych.~
11  2,  8 | wyczuwając plecami jadowity chłód pieczary. Chwytali czerstwe zimno
12  2,  8 |          tam na noc. U wejścia do pieczary rozłożyli ognisko i zwyczajem
13  3,  1 |        jękiem napełnią się skalne pieczary. Powstaną wiry, zakręty