Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | komisarzu, czyli też niestety...~Obcy podniósł głowę. Uśmiech
 2  1,  2 |          do serca. Głos zupełnie obcy, jakby duch jakiś postronny,
 3  1,  7 |         uścisnął jego duszę, jak obcy przychodzień z nieznanego
 4  1,  8 | tajemniczą, wyjawioną przez głos obcy, głos pełen łaski miłosnej.
 5  1,  8 |      duszy. Zamieniłem się w byt obcy samemu sobie, nie istniejący
 6  1,  12|       Podniósł oczy ze drżeniem. Obcy ludzie snują się naokół...
 7  2,  3 |        Idący przed nim zastukał. Obcy jakiś głos znowu kilkakroć
 8  2,  3 |          przecież byli dla niego obcy i jakby wrogowie.~Przewielebny
 9  2,  9 |  dopuszcza się na jego duszy ten obcy widok. I oto nagle rzuciła
10  2,  9 |         Zmiennego" jeziora. Głos obcy, głos okrutny, jakby głos
11  2,  15|          niego, nieznanej jakoby obcy świat.~Zadumał się nad tym,
12  2,  22| żołnierza. My ludzie nietutejsi, obcy. Jak życie nasze, my za
13  3,  8 |    chodzi? Rozdepcą go wtedy i w obcy nam naród obrócą.~- To samo