Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |                w nocy, to jakieś inne, obce, nieznane. Jakież to straszne
 2  1,  3 |               Każde uderzenie, surowe, obce, ów głos żelazny, wychodzący
 3  1,  7 |                nim samym, a było razem obce, wyniosłe, dostojne.~Piotr
 4  1,  10|        pierwszy raz widziane, wcale mu obce i dziwne nie były. Tymczasem
 5  1,  13|                trudu, sławy wsiąknie w obce pola - któż to odgadnie?
 6  1,  15|         Zbudziła się uśpiona tęsknota. Obce, jakby przez wiatr wiosenny
 7  2,  15|               widzieć i słyszeć. Teraz obce było dla niego wszystko.
 8  2,  17|         żołnierze, zabici czasem przez obce, a nieraz przez braterską
 9  2,  22|             Nazwisko nie było Rafałowi obce. Tajona nadzieja mówiła
10  3,  2 |             drodze. Pomyślenie błędne, obce duszy, jakieś niby to sformułowanie
11  3,  2 |              szelesty oliw i platanów, obce uchu. Nigdy ich w życiu
12  3,  6 | trzydziestoletni Francuz chwytał uchem obce mu dźwięki. Snadź coś rozumiał,
13  3,  18|              poruszył. Sprzągł ze sobą obce narody... Cofnął się sztab.