Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |    płonął ze wstydu, ale w tonie mowy pięknej pani nie czuł gniewu
 2  1,  2 |          w tym domu nie może być mowy. Toteż szeptano po cichu,
 3  1,  2 |  dalszych izb ledwie strzępy tej mowy:~- "Cóż tedy czynić - wołał
 4  1,  7 |     progu rozumienia przedziwnej mowy owych leśnych, płytkich
 5  1,  7 |       siebie jego figurę, sposób mowy, każdy ruch, gest, każde
 6  1,  11|     Uczył się form towarzyskich, mowy francuskiej, zwyczajów,
 7  1,  14|         którego wyszedł. Ani już mowy o powrocie za zębate wysepki
 8  1,  15|        byli mimowolnymi siewcami mowy naddziadów. De Olbromski
 9  2,  18| strzeżona, że o przeprawie nawet mowy być nie mogło. Rozstawione
10  2,  23|         nie puszczał aż do końca mowy. Ale oto ujrzeli obadwaj,
11  3,  3 |          boku, z drugiego... Ani mowy! Ręce rozkrzyżowane i, zda
12  3,  6 |          Falentach nie mogło być mowy.~Nawinął się wreszcie chirurg
13  3,  15|      innego człowieka był dźwięk mowy. Po załatwieniu formalności