Tom, Rozdzial

 1  2,  20|   wszystkich.~- Jegomość pan Kalwicki, nasz kochany opiekun -
 2  2,  20|    chcesz... Upór...~- Panie Kalwicki, panie Kalwicki, trzymaj
 3  2,  20|        Panie Kalwicki, panie Kalwicki, trzymaj się, z łaski swej,
 4  2,  21|      filaru stał plenipotent Kalwicki w najwspanialszym ze swych
 5  2,  21| prawicy wskazywał pana domu.~Kalwicki oczekiwał właśnie na oficera,
 6  2,  21|      co do osoby gospodarza. Kalwicki łamaną, z łacińska-polską,
 7  2,  21|      go na wszystkie strony. Kalwicki klął na czym świat stoi.
 8  2,  21|   innym razem! - złościł się Kalwicki.~- Biada mi!~- Oficeram
 9  2,  21|   Mróz pod nogami skrzypiał.~Kalwicki znikł im z oczu, a za chwilę
10  2,  21|     w tyle sanek jako lokaj. Kalwicki wrócił do pałacu. Czekali
11  2,  21| wonności.~Otwarły się drzwi. Kalwicki wyprowadził, a raczej wyniósł
12  2,  21|     konie. Polecieli w skok. Kalwicki krótkimi rozkazami wskazywał
13  2,  21|     niczego nie lęka - wołał Kalwicki Niemcowi nad uchem - mamy
14  2,  21|   vielleicht ein sogenannter Kalwicki? Frau Olowski ist aber schön...~-
15  2,  21|      pary w koniach! - wołał Kalwicki głosem tak rozkazującym,
16  2,  21|    od wyczyszczonej stali...~Kalwicki stanął w saniach i wołał
17  2,  21|     komendanta? - wrzeszczał Kalwicki straszliwą niemczyzną.~Dragon
18  2,  21|     u licha jest ta chałupa? Kalwicki tu nam kazał się zgłosić.