Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       sypać za mną w ciemności kulami, tylko mi koło uszu gwizdały.
 2  2,  6 |     przy sobie sztylet, nabitą kulami broń, ale nade wszystko
 3  2,  11|     była obarczona płomiennymi kulami dojrzewającego owocu. Jasnosrebrzyste
 4  2,  24|       samej chwili zdruzgotane kulami wierzeje bramy Gdańskiej
 5  3,  3 |     własna podkomendna gromada kulami przeszywała mu serce. Tak
 6  3,  3 |   Toteż mieszkańcy dniem cięli kulami wypielęgnowane gaje, rwali
 7  3,  3 |    odsłonić roboty Francuzów i kulami spędzać zatrudnionych chłopów.~
 8  3,  3 |      szczęce znieruchomiał pod kulami nieprzyjaciół. Nie mógł
 9  3,  3 |        cel. Gdy zginął podarty kulami, roztrącili wariatów i pomknęli
10  3,  6 |     przeczuło, gdy zestrzelany kulami na polu leżał półumarły,
11  3,  6 |       się w bagno olchy ścięte kulami.~Niewidzialne siły ciskały
12  3,  6 | kanonierów czynnych upadła pod kulami silnego nieprzyjaciela.
13  3,  11|       że stary zegar, strącony kulami wraz ze szczytem wieży kolegiackiej,