Tom, Rozdzial

 1  1,  2 | Helenka spojrzała na niego, na dzikie oczy zmącone do dna, na
 2  1,  2 |       prawie gruntu dotykał, a dzikie krzewy, zasłaniające okna,
 3  1,  8 |        tam na nowej ziemi, jak dzikie ziele. Wśród jasnego zagaja
 4  1,  14|   Pieni się już nasze dalekie, dzikie, ciemnobarwne morze. Tłucze
 5  2,  8 |  sączyła się wilgoć obmierzła. Dzikie ściany tej niedosięgłej
 6  2,  15|       w owe zakręty rzeczne, w dzikie kępy olszowe. Wciągnął w
 7  2,  20| napastniczo. Chwilami lśnienia dzikie i pełne grozy migotały w
 8  3,  3 |        Były to chłopy proste i dzikie, przyzwyczajone do żywota
 9  3,  6 | Pruszków. Ogromny park, drzewa dzikie, rozrosłe w las nad stawami
10  3,  6 |   oczeretu raz w raz wypływały dzikie kaczki, kołysały się na
11  3,  9 | liściach. Ulice parku, wąskie, dzikie, na pół zarosłe, pełne były
12  3,  12|      gałęzie sąsiedniej jodły. Dzikie drzewa wyrosły na podziw.
13  3,  16|      się tutaj zarośla agawy i dzikie krzewy krępli. W dali stały