Tom, Rozdzial

 1  1,  6 |     mrocznych czeluściach nocy, bladą twarz... Przytulił do siebie
 2  1,  8 |     oczyma patrząc w przestwór. Blada jego twarz, otoczona bujnymi
 3  1,  8 |         poręcz. Twarz stała się blada jak masa gipsowa. Na wargach
 4  1,  17|         to się stało. Ale jakaś blada twarz w wyrwanym oknie...
 5  2,  12|   swoich, a jego miejsce zajęła blada dziewczynina w brudnym fartuszku
 6  2,  17|        krzesła. Twarz jego była blada i szczególnie wydłużona.
 7  3,  3 |     lecącym tłumem. Z milczącą, bladą, nieustraszoną pogardą bronili
 8  3,  3 | Mademoiselle...~Stała przed nim blada, zbielała jak śnieg. Jej
 9  3,  3 |     skupień, wyjawiła się twarz blada, z oczyma rozwartymi szeroko
10  3,  3 |        głową wtuloną w ramiona, blada i struchlała. Ręka jej dotknęła
11  3,  4 |  Widział go, na żywy Bóg! Twarz blada i tajemnicza nikiej księżyc
12  3,  6 |       Rafał widzi jeszcze twarz bladą; masę krwi w skudłanych,
13  3,  15|     jeszcze Wyganowskiego twarz bladą. Spał jak kłoda aż do południa