Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | nieprzebyte gozdy, z których się wieczne wody sączyły. Tam gdzie
 2  1,  2 |        wypił z nim braterski, na wieczne czasy, kielich i płacząc
 3  1,  4 |         twarzy było w nim stałe, wieczne, niezmienne, wcielone w
 4  1,  12|    Świętokradztwo! Przekleństwo! Wieczne potępienie! Bierze święte
 5  2,  7 |      bratem, którzy się na wieki wieczne kochają. Przyciskając do
 6  2,  7 |          gwiazdy, księżyc i samo wieczne słońce. Uwięziona woda czyniła
 7  2,  9 |       oboje kochała...~Ty, niebo wieczne, bądź sobą, które wzrok
 8  2,  17|         połknął pianami na wieki wieczne. Bosy, przemokły do ostatniej
 9  2,  17|        wodami patrzało w nas oko wieczne. Podobne my widywali dzieckami
10  3,  3 |        zalśnią przed nim te oczy wieczne, oczy żywota...~Wszedł we
11  3,  3 |       oto - i spoczywać na wieki wieczne. Przeczuwał przecie, że
12  3,  4 |        cesarz Francuzów na wieki wieczne znosi i niweczy Inkwizycję