Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |         na miejscu, nim ogromny wąż zaprzęgów ruszył się z miejsca.
 2  1,  3 |       Rafał prześliznął się jak wąż za jego plecami i szerokimi
 3  1,  4 | odsadzał. A ruchy! Wiła się jak wąż: można nią było zawrócić
 4  1,  10|          wielkich porcelanowych waz, lustrzanych okien, pięknością
 5  2,  7 |        z drobnych kamieni, niby wąż różnobarwny, w rudą i sinawą
 6  2,  10|         locie truchle je, gdzie wąż nie pełza, gdzie promień
 7  2,  24|  zajdzie Cesarz jegomość?~- Nie waż się o to pytać! Nie waż
 8  2,  24|         waż się o to pytać! Nie waż się! Sam jeno Bóg Najwyższy
 9  2,  24|       tym świecie. A ty się nie waż pytać!~Cedro słuchał tych
10  3,  3 |         Krew strugą, jak pąsowy wąż wijąc się po stopniach,
11  3,  10|  Szeroką drogą migotliwie sunął wąż konnicy. Grały na słońcu
12  3,  11|   żołdak austriacki. - Lei! Nie waż się ruszać!~Gintułt przymknął