Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |       mu przyszło z posady. Tę samotną i potajemną chwilę rozkoszy
 2  1,  6 |    serce. Myśl, myśl ostatnia, samotna, przelatywała upierzona
 3  1,  7 | wigilie czyhające po nocach na samotną miłość, która by się zabłąkała
 4  1,  7 |     jej wszechwładny znak woda samotna została w dole, a mgły porzucały
 5  2,  1 |       teatru, którą oświetlała samotna świeczka w latarni, późno
 6  2,  18|       ciemnego powietrza stała samotna gruszka polna z krzywymi
 7  3,  1 |      Była dziwnie straszna owa samotna wieża na wysokości. Stanął
 8  3,  6 |  jednej z takich ostoi bydliła samotna wioska. Kilkanaście bielonych
 9  3,  6 |         Wiatr wiosenny osuszył samotną kroplę na obwisłej dolnej
10  3,  6 |   Drzewicą, pod Radoszycami... Samotna, długa noc. Cisza. I widok
11  3,  14|       owdzie sterczała jeszcze samotna ściana. Tkwiły w niej belki,
12  3,  16|       pieśń bez wyrazów, pieśń samotną.~