Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     schodzą. Jeszcze i cuch, i rozum przedni mają. Osobliwie
 2  1,  1 |     musi kopytem, leniwiej, na rozum i nie tak rączo, a za nią,
 3  1,  5 |   ucieleśniony zachwyt. Tracił rozum, odsłaniając ustami przecudowne,
 4  1,  5 |    skulił, przywarł do drzewa. Rozum jego wydarty był z korzeniem.
 5  1,  8 |     Uryś dopiero zobaczył jego rozum. To żyto ozime, co je tam
 6  1,  17| lodowate dreszcze, bóle głowy, rozum i przytomność wyszarpujące
 7  2,  2 |      płonęła od myśli, których rozum, zdawało się, nie był w
 8  2,  14|      którędy z waści niemiecki rozum wylezie.~- Myślisz, szlachciuro,
 9  2,  14|       swój czas, siłę, duszę i rozum tracisz na wysiadywanie
10  2,  17|   swawoli i bezprawiom, jakich rozum nie obejmie, hulał, pił,
11  3,  3 |        stanowiła wszystek jego rozum. Mierzył celnie i nad wyraz
12  3,  17|        działaniem przykładu na rozum i wolę, ile mocą nieświadomego