Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     drzew zwartych, podsypywano prochu na panewki dwu flint i dobywało
 2  1,  1 |     suchym i lśniącym ziarenkom prochu: Zaczaił się i cały przeistoczył
 3  1,  1 |         nie zapaliła zmoczonego prochu. Gdy młodzieniec przetarł
 4  1,  1 |    potrzebny tylko na przybicie prochu i śrutu, i to jeszcze przekładam
 5  1,  17|        wyrwanej ziemi, buchanie prochu, trzask drzewa, łoskot kamieni.
 6  1,  17|         Zaduch smoły, dziegciu, prochu, gałganów palących się od
 7  1,  17|         ułamkami kul, czarny od prochu, z płaszczem tlejącym w
 8  2,  22|      pleców karabiny, podsypali prochu na panewki i mieli razem
 9  3,  3 | miejscach od kontuzji, ślepy od prochu i uniesienia, złaził z barykady
10  3,  5 |       zdziczałymi i czarnymi od prochu.~- Kto to? - krzyczał Niezabitowski.~-
11  3,  5 |       się strzelaniną, póki nam prochu starczyło. Potem kamieniami.
12  3,  11|    pracuje. twarz ma spaloną od prochu.~- Święty Jakub?~- Nasz.~-