Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |    brzegi obrąbanymi zawisł nad polami i szedł na jego czoło. Ostatni
 2  1,  6 |        z dziadem wiać i świstać polami, polami, polami, z najprędszym
 3  1,  6 |  dziadem wiać i świstać polami, polami, polami, z najprędszym wichrem
 4  1,  6 |         świstać polami, polami, polami, z najprędszym wichrem w
 5  1,  7 | świąteczną. Niskie dołki między polami napełnił żyjący połysk gałęzi.
 6  1,  8 |    wiadomo, czy nie żegna się z polami, z pracą swą, czy się nie
 7  1,  15|          Zdarzało się, że szedł polami o niczym nie myśląc i nic
 8  2,  18|     ogrodu, jak leci oślizgłymi polami i gnie zeschłe badyle.~Usłyszał
 9  3,  1 |         na partie, ciemną nocą, polami, w nieznanym zgoła kierunku.
10  3,  6 |      głucho, głucho przepływała polami. Oczy oficerów, wachmistrzów,
11  3,  6 |      siedział na ganku i dumał. Polami przeciągały kolumny wojska.
12  3,  6 | porznięty w poręby, zbliżał się polami.~- Idą... - wyszeptał.~Serce