Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |          że dumna sztuka...~- Po ojcu, po starym cześniku. To
 2  1,  5 |     chwili gdy to mówił, patrząc ojcu w oczy z rzewną serdecznością,
 3  1,  8 |     rzeczy święte. Towarzyszyłem ojcu. Pomnę, gdyśmy przejeżdżali
 4  1,  13|          został, taki sam jako i ojcu. Kondotier! Jedź, mości
 5  2,  7 | śnić-myśleć o niebie bezmiernym, ojcu wiecznym, o ziemi, ślicznej
 6  2,  13|      drzwiom. Tam przedstawił go ojcu mówiąc:~- Oto papa ma przed
 7  2,  13|      Krzysztof nachylając się ku ojcu i całując go w rękę.~Po
 8  2,  13|        wznosiła się, zwracała ku ojcu, wreszcie ku niemu, ku gościowi.
 9  2,  24|          jakiegoś Steltnera i że ojcu jego na przezwisko Ćwikliński.
10  2,  24|        pan zbił i wygnał z domu. Ojcu, powiadał, boi się pokazać
11  3,  6 |        się, że to nie on myśli o ojcu, lecz że sam jest starcem
12  3,  17|             Przez cały czas przy ojcu byłeś?~- Aż do tej chwili.