Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      przybysz głaszcząc z widoczną odrazą łeb Niemna, który mu poufale
 2  1,  8 |          walili, ślad mój całując.~Odraza spadła na moje oczy, błądzące
 3  1,  10|          nad czymś głęboko dumali. Odraza i głuchy na wszystko zabójca-żal
 4  1,  11|            co by napełniło wyraźną odrazą. Ale nie było takiego nic.~
 5  2,  10|       drugie, trzecie... Więzień z odrazą i trwogą dźwignął głowę
 6  2,  10|      człowieku?~Rafał z najgłębszą odrazą usłyszał w tym miejscu mowę
 7  2,  12|          połamać. Co ci to po tym?~Odraza do tej nędzy zbudziła w
 8  2,  12|          cofnął się gwałtownie i z odrazą, uczuwszy fetor bielizny
 9  2,  12|          niepewnej drodze. Niemiła odraza oblała wszystkich: furman
10  2,  20|     przemknęła trwoga granicząca z odrazą i, co najdziwniejsza, popychała
11  2,  22|            jego oczy z niechęcią i odrazą niejako zatrzymywać się
12  3,  6 | podstarościego, który spode łba, z odrazą przypatrywał się Rafałowi