Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | Brzmienie jego, ledwo wydobyte z nicości, jak płaczem cichym zdradzone
 2  1,  3 |          furia wydźwignęła się z nicości w piersiach Rafała. Coś
 3  1,  8 |          końca, po izbie nędzy i nicości.~Najlepszy towarzysz i ostatni
 4  1,  15|      zupełnej ciszy i rozpustnej nicości serca.~W tym czasie najbliższe
 5  2,  7 |         ich serc, podobnie jak z nicości wstają w szczelinach granitu
 6  2,  10|    dobrotliwej, zaznając ciszy i nicości. Tymczasem drzwi się dawno
 7  2,  11|     uśmiech stworzony chceniem z nicości wesela, uprzejmy i trwały,
 8  2,  21|       które teraz, po wyrwaniu z nicości, okazują wszystek swój przepych
 9  3,  1 |         śmiercią własną wyważa z nicości, czynów, co się w nich rozkochują
10  3,  1 |        wichru, które ich skoki z nicości i ciszy wywiodły. Pienistym
11  3,  2 |        wojownik, zstąpiły w kraj nicości. Obok napisów były okrągłe,
12  3,  3 |     śmiech szczęścia, wydobyty z nicości przez narzędzia muzyczne,