Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         Cisza była wciąż ta sama, głęboka, głęboka, zaiste niezgruntowana...~
 2  1,  1 |           wciąż ta sama, głęboka, głęboka, zaiste niezgruntowana...~
 3  1,  4 |         widział ostatni raz, była głęboka, piękna, niewymowna... Przyćmił
 4  1,  4 |        biały dzień opanowywała go głęboka senność, to znowu gwałtowna
 5  1,  5 |     runęła na ziemię, i zleciał w głęboką zaspę. Przez chwilę leżał
 6  1,  10|           z tegoż okna widać było głęboką aleję, która dokądś, jakby
 7  1,  16|            jaskółki". Z daleka, z głęboką powagą i przymrużonymi oczyma,
 8  1,  17|         cegłach posadzki, kruszył głęboką ciemność. Najmniejszego
 9  2,  1 |           domu panowała cisza tak głęboka, że słychać było szelest
10  2,  1 |   krzyknął Rafał, ogarnięty przez głęboką, porywającą ciekawość.~-
11  2,  2 |       wreszcie zaszłego w lata, w głęboką, "dobrą", jak mówi Pismo,
12  2,  10| światłości prowadziła framuga tak głęboka, że zdała się być drugą
13  2,  21|         dziecka, wychuchało sobie głęboką donicę w zaspie, która je
14  2,  24|          Najstraszniejszy wstyd i głęboka rozpacz buchnęły w piersi
15  3,  4 |    filozofią! Poczciwa jest twoja głęboka, wymyślona głupota, łzy
16  3,  6 | falenckiej olszynie.~Noc już była głęboką, gdy Rafał wydostał się
17  3,  8 |       obejrzeć nasypy, równie jak głęboką fosę wodną, która szła od
18  3,  11|           baśni cudownej... Jakże głęboką, jak zrosłą z ziemią wydała