Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |       odezwie się do niego ta mowa... Jechał dalej a dalej,
 2  1,  8 |       i grzecznie:~- Dziś już mowa twoja nie potrafiłaby wyrzynać
 3  1,  12|      Jakże rozdzierającą była mowa ich zeschłych ust, prawda,
 4  1,  12|     gestach skostniałych rąk. Mowa ta usiłowała wyjawić wieść
 5  1,  14| ambicje Antoniusza, i już ich mowa ludzka nie zażegna. Przechadzamy
 6  1,  15|   wykrzywioną a nierozwiniętą mową, wedle przypadkowego wzoru
 7  2,  11|       dzwoniły tą samą zaiste mową kępy czarnego.~Wskutek ciągłej
 8  2,  17|  imaginacji przychodzą, kiedy mowa...~- Nie jestem jeszcze
 9  2,  17| śpiewną podlaską czy litewską mową - czy z waćpaństwa który
10  2,  21|       opłynęła go muzyka, jak mowa zrozumiała, zwrócona bezpośrednio
11  3,  1 |       zapowiedział prostą swą mową. Wszystko się spełniło co
12  3,  6 |        on zawsze gotów, kiedy mowa, żeby lecieć naprzód... -