Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            dworze słychać było gwar ludzki, szczekanie psów i donośny
 2  1,  14| dorobkowicza, którego oszalały tłum ludzki wypchnął aż tak wysoko'?
 3  2,  17|          trupy nie dziwne..." Język ludzki tego opowiedzieć nie potrafi,
 4  2,  23|     Zahuczał od strony miasta krzyk ludzki.~Wszyscy kawalerowie jak
 5  3,  2 |     ognistego wnętrza.~Słyszał gwar ludzki.~Natężywszy ucho, ku najwyższej
 6  3,  2 |         światło, suche płyty! Krzyk ludzki!~Naokół siła i wesele ludzi
 7  3,  3 |        ulicy jak wybuch, jak pocisk ludzki wyrzucony przez siła piekielną.
 8  3,  3 |       chwilę dokoła tej sieni zator ludzki z obudwu stron. Cedru był
 9  3,  3 |        żelaznym krokiem wychodząc w ludzki tłum.~- Na bagnety!~Padli
10  3,  3 |        chwili oszukał nareszcie ród ludzki, gwizdnął przeciągle i skoczył
11  3,  6 |             radość niesłychana. Jęk ludzki podaje duszy skrzydła, krzyk
12  3,  12|            gniew, gniew najbardziej ludzki, na widok ogromnej pracy