Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     lufę pod przednią łopatkę kozła.~Nagle olbrzymia czapa mokrego
 2  1,  1 |      zauważył:~- Toś, kundlu, kozła musiał dla siebie zostawić... -
 3  1,  1 |       nogami nakryjesz! Kładź kozła! A cóż ty, Rafciu, jakoś
 4  1,  5 |       mu głowę i oczy. Magnął kozła przez łeb kobyły, która
 5  1,  7 |       Zdziwiony Wicek zlazł z kozła i zaczął ze złością podnosić
 6  2,  1 |  Furman krzyczał ordynarnie z kozła, żeby się z drogi usuwać.
 7  2,  1 |  krzykiem przerażenia runął z kozła w kałużę. Nogi w sztylpach
 8  2,  1 |     jak pieczary. Strącenie z kozła furmana było dla tłumu,
 9  2,  13|       Ale nim służący zlazł z kozła, żeby otworzyć, już wierzeje
10  2,  24|      poddała, z Częstochowy i Koźla. Była to broń zapasowa rozmaitych
11  2,  24|        W głębokie morze chyba kozła magniesz ze świętej ziemi.
12  3,  5 | postrzału wylizał, toś chwat. Kozła magnąłeś jak pajac w cyrku,