Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |       jak przez kłodę, w biegu huknął w brzuch prorektora i zmiatał
 2  1,  5 |        cię tak, mośćbrodzieju, huknął w ucho za to "nie wiem",
 3  2,  12|      Pojedynczym ciosem z dołu huknął karczmarza w brodę z taką
 4  2,  17|      do lin! Niejednego bałwan huknął w piersi i połknął pianami
 5  2,  22|       co przedsięwziąć. Ślązak huknął nań jak na sługę:~- Drzwi
 6  2,  22|      przypadli do okna. Ślązak huknął w otwór swą kobylicą i zwalił
 7  2,  22|   Wosińskiego.~- Niech żyje! - huknął cały tłum.~- Takich nam!~-
 8  2,  24| pierwszemu kawalerowi z brzega huknął w łeb, przyłożywszy otwór
 9  3,  3 | Ostatnim wysiłkiem zgiął kark, huknął naprzód głową dla złapania
10  3,  9 |       oddział idący przed nimi huknął z nagła pieśń. Jak łoskoty
11  3,  11|        go śmiertelna podnieta. Huknął pierwszego z brzega draba
12  3,  11|         Idź precz, człowieku! ~Huknął strzał drugi i trzeci.~-