Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |          zwrócił się w stronę tego głosu i mówił z pięknym ukłonem,
 2  1,  3 |      stanąć i słuchać, bez wydania głosu zamiera. Gdy spojrzeć poza
 3  1,  7 |           Nieruchomy, nieżywy, bez głosu stał ciągnąc z łąk i wsysając
 4  1,  7 |         profesorem, że jeśli teraz głosu owego nie zrozumie, nie
 5  1,  7 |         samym bezsłownym dźwiękiem głosu. Niekiedy w środku żywego
 6  1,  9 |       srogich dźwięków, z martwego głosu przerażające miamlanie,
 7  1,  12| zaświatowym echem, na podobieństwo głosu rozlegającego się pod sklepieniem
 8  2,  15|          szelestu, bez szmeru, bez głosu. Suche ławice piasku leżały
 9  2,  18|         coś jakby dźwięk ludzkiego głosu, jakby słowo na pół wyrzeczone,
10  2,  20|            dawniej. Słuchając tego głosu i patrząc na tę postać Olbromski
11  3,  6 |            tego jaśnie wielmożnego głosu jak gdyby rozkaz rodzonego
12  3,  15|            już postawa i brzmienie głosu wróciły do dawnej sztywności.~