Tom, Rozdzial

 1  1,  2 | najładniejszych imionach, o łacinie i głębokim śniegu... Od tej rozkoszy
 2  1,  3 |            tetrameter dactylicus...~Z głębokim smutkiem, wzdychając, jakby
 3  1,  7 |              przyrzekał, zaprzysięgał głębokim, najuroczystszym szeptem.
 4  1,  7 |            już tu i tam mokra droga w głębokim cieniu lśniła istnym szmaragdem
 5  1,  7 |           korzeń albo zarzynały się w głębokim piasku. Wówczas bryczka
 6  1,  10|              zupełnie, Rafał usiadł w głębokim fotelu i zasunął się w siebie,
 7  2,  3 |          powtarzać cudze słowa z owym głębokim, przeraźliwym, a przecież
 8  2,  21|            wsi i skokiem kopały się w głębokim śniegu. Mdły brzask począł
 9  3,  3 |              modlitwy.~Bliżej okna, w głębokim starym krześle z szerokimi
10  3,  4 |              pustynię głowy huk jak w głębokim, starodrzewnym boru-lesie...~
11  3,  6 |            pułk piechoty szedł na nią głębokim szykiem.~Rwano już deski
12  3,  8 |               zatrzymał się u drzwi i głębokim spojrzeniem, pełnym miłości