Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |           zapamiętale ciekącą.~Mrok głęboki owiał dusze, ale nie wygnał
 2  1,  11|            dala odpowiadała na jego głęboki i pokorny ukłon. Pomimo
 3  1,  16|            które z dwu stron okalał głęboki rozdół. Było to w końcu
 4  2,  2 |        zaświecił się uśmiech dobry, głęboki, jakby do dna rozwidniał
 5  2,  3 |             miejscu kazał mu złożyć głęboki ukłon, o kilka kroków dalej
 6  2,  9 |       wysysać przedpołudniową rosę. Głęboki ból w głowie, choć sprawiał
 7  2,  11| niedojrzałych daktylów. Wkroczyli w głęboki cień. Podniósłszy oczy ujrzeli
 8  2,  19|    Sławkowskiej rozległ się głuchy, głęboki łoskot bębnów i strasznym
 9  2,  21|           bo nam się przypatrują...~Głęboki ukłon.~Brak wzroku i tchu.
10  3,  2 |              drugi, trzeci. Dreszcz głęboki przebiegł go, piękna głowa
11  3,  6 |       Rafale rozciąga stawy duszy i głęboki ból, zaklęty ból~leżący
12  3,  9 |             przedrów, na sześć stóp głęboki, walili się w doły, grzęźli