Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |          że są jedną otwartą raną. Dopóki leżał na wilku, nie czuł
 2  1,  9 |      jakbyś był u brata. Zabawisz, dopóki zechcesz, odjedziesz, kiedy
 3  1,  13|      znajdą mię wszędzie i zawsze, dopóki siły w tych gnatach, a krwi
 4  1,  15|    spędzała tam rozkoszne godziny, dopóki straż stojąca na czatach
 5  2,  1 | zadymionych pokojach, rozmawiając, dopóki nie założono koni do karety.
 6  2,  7 |            i odpoczynek w niemocy, dopóki cienkie gałęzie nie poczęły
 7  2,  9 |        nudzi. Wtedy szedł prędzej, dopóki nie zaczął śmiać się ze
 8  2,  14|           Drwię ja sobie z Niemca, dopóki siedzę na roli, na swojej
 9  2,  24|      wielkie, później drobniejsze, dopóki się z nich nie utworzyła
10  3,  1 |            mieli mieć swoje depot. Dopóki my instruktorami - a no
11  3,  9 |         komenderował po francusku, dopóki nie runął pod ciosami. Zalany
12  3,  15|       jeszcze myślisz przebywać?~- Dopóki mi nie każą iść gdzie indziej.