Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |       dzikich wielkodrzewów, w cienie:~Długie i subtelne liście
 2  1,  7 |     szczęścia i słodyczy pełne cienie osłaniające święte jego
 3  1,  7 |  nadchodząca pokropiła hyzopem cienie, i na jej wszechwładny znak
 4  1,  11|     jego obecność, że osobliwe cienie przepływają przez tę twarz
 5  2,  6 |      leżały przy białej drodze cienie tak głębokie i czarne, że
 6  2,  9 | owiewały ich tułowia, głębokie cienie fioletu spłynęły po nagich
 7  2,  9 |      okrytą, nadzwyczaj długie cienie. Sczerwieniałe badyle goryczki
 8  2,  15|        Tym głębszymi stały się cienie tam, gdzie nie dosięgło
 9  3,  4 |     latają, latają, to znowu w cienie swe cofną się, żeby czyhać
10  3,  6 |       Mgły snują się w oczach, cienie snują się w myślach.~Warszawa...
11  3,  9 |   nagle przed idącym nikły jak cienie trwożliwe. Słowik daleko
12  3,  13|  kościół wychodzi, ujrzał trzy cienie. Głowy obramowane w kwadraty